Македонија пак го испушти „датумот“. Овој пат францускиот претседател Макрон сакаше да ни го даде. Е, да де, со мало одложување додека не го направиме партал Уставот ама се гледа дека мислел на нас, што би рекол тој – „Северномакедонците“.
Арно ама Македонците не го прифатија тоа. Во голем број – скоро едногласно (само неколку велеексперти и новинари го засакаа францускиот предлог) се обединија како ретко до сега и бурно реагираа дека Макрон всушност дава датуми на Бугарија на кои од Софија ќе наредуваат на Скопје што треба да прави. Тоа здружување и покажување дека и Македонија има свои црвени линии – дава надежи дека македонството ќе се одбрани од оние кои сакаат да го згазат.
Што после ова може да се очекува од ЕУ? Нови уцени, нови закани, нови ултиматуми или ќе си припомнат на сопствените лекции за демократија, правичност…?
Што после ова и во Македонија? Понатамошни расправии на власта и опозицијата или здружување како што направи народот по прашањето на црвените линии?
Деновиве воопшто не беше важно кој граѓанин на која политичка страна припаѓа и какви симпатии има кога се работи за одбраната на сопствениот идентитет, јазик, правото на самостојно постоење. За тоа се доби и поддршка и од граѓаните кои припаѓаат на други народи, а не само на македонскиот.