Сирењето е неопходен дел од секојдневната исхрана за многу луѓе, но иако изгледа безопасно, може да биде опасност по здравјето.
Сеприсутноста на микропластиката во животната средина стана глобален проблем, а најновите истражувања покажуваат дека овие ситни честички се наоѓаат и во нашата секојдневна храна.
Загрижувачки податоци доаѓаат од Универзитетот во Падова, каде што е спроведена студија која открила присуство на микропластика во речиси сите тестирани млечни производи – вклучувајќи го и сирењето, една од најомилените храни во светот, пишува New York Post.
Зрели сирења – најголемиот извор на контаминација
Истражувањата покажале дека не сите видови сирење се подеднакво контаминирани. Најголеми количини на микропластика се пронајдени во зрели, зреени сирења, со просечна концентрација од дури 1.857 честички на килограм.
Оваа категорија ги вклучува популарните сирења како што се чедар, гауда, пармезан, камамбер и сини сирења како што е горгонзола.
За споредба, свежите сирења, кои не поминуваат низ процесот на зреење, имале малку помали, но сепак загрижувачки количини – околу 1.280 честички на килограм.
Тие вклучуваат моцарела, рикота, фета и свежо кравјо сирење. Млекото било најмалку контаминирано, со околу 350 честички на килограм.
Причината за толку изразената разлика лежи во самиот процес на производство. За време на производството на сирење, отстранувањето на сурутката ја намалува вкупната маса на производот, но во исто време ја зголемува концентрацијата на сите цврсти состојки, вклучувајќи ги и фрагментите од микропластика.
Покрај тоа, долгиот процес на зреење, за време на кој сирењето губи влага, дополнително го зголемува овој ефект. Затоа зрелите сирења можат да содржат до пет пати повеќе микропластични честички од млекото од кое се направени.
Како микропластиката завршува на нашите чинии
Патот на контаминација е сложен и го опфаќа целиот синџир на снабдување, од фарма до пакување.
Најчесто идентификуваните видови пластика се полиетилен терефталат (ПЕТ), полиетилен (ПЕ) и полипропилен (ПП), кои се широко користени во пластични шишиња и пакување храна. Сепак, пронајдени се и други полимери, што укажува на различни индустриски извори.
Микропластиката може да влезе во млечните производи преку храна за животни контаминирана со пластика, но и преку самата опрема за преработка на млеко – цевки за молзење, калапи за сирење и синтетички ткаенини што се користат во системите за филтрирање.
Дури и’ микропластичните честички присутни во воздухот во производствените капацитети можат да завршат во готовиот производ.
Потенцијални здравствени ризици
Иако долгорочните здравствени ефекти од консумирањето микропластика сè уште се истражуваат, досегашните студии предизвикуваат сериозна загриженост.
Научниците ја поврзаа изложеноста на микропластика со оштетување на црниот дроб, проблеми со срцето, хронично воспаление, оштетување на клетките, па дури и нарушување на хормоните и цревната микрофлора.
Нанопластиките се особено опасни – дури и помалите честички кои, поради нивната големина, можат да поминат низ биолошки бариери, да влезат во крвотокот и лимфниот систем и да се акумулираат во органите и ткивата. Покрај тоа, микропластиката може да ослободи тешки метали и други штетни супстанции што ги апсорбирала од околината.
Со оглед на сеприсутноста на микропластиката, научниците и организациите како што е Светската здравствена организација ја нагласуваат потребата од понатамошни истражувања за целосно да се проценат ризиците. Сепак, намалувањето на употребата на пластика и подобрувањето на управувањето со отпадот остануваат клучни чекори во намалувањето на изложеноста на луѓето и заштитата на синџирот на исхрана.
Фото: Pixabay
МОЖЕБИ ЌЕ ВЕ ИНТЕРЕСИРА:
