Радиоактивниот отпад што се повеќе истекува од огромниот силос во британската нуклеарна централа Селафилд може да претставува еколошки ризик, а како што пренесува „Гардијан“, расте загриженоста за безбедноста на зградата која се распаѓа во објектот, како и пукнатините во резервоарот за токсична тиња, познат како B30.
Колку е тоа опасно најдобро говори фактот дека пожарот што се случи во Виндскал во 1957 година (како што се нарекуваше местото) е најтешката нуклеарна несреќа во Велика Британија досега, и дека ЕУ во својот извештај од 2001 година предупреди дека несреќата во Селафилд можеше да биде полоша од катастрофата во Чернобил, бидејќи овде се складира многу повеќе радиоактивен материјал.
Ова, како што пишуваат британските медиуми, предизвикало и дипломатски тензии меѓу Британија и земји како САД, Норвешка и Ирска, кои стравуваат дека Селафилд не може да се справи со проблемите.
Норвешките власти се загрижени дека несреќата на локацијата би можела да предизвика преовладувачките југозападни ветрови да носат облаци од радиоактивни честички низ Северното Море, со катастрофални последици за Норвешка, додека Американците, со кои Британија со децении соработува на полето на нуклеарната технологија во изрази загриженост за протекување на дипломатски телеграми и го критикуваше недостатокот на транспарентност на Британија.
Ирската влада се обиде да преземе акција против Селафилд, упатувајќи го до Трибуналот на ОН уште во 2006 година поради загриженоста за влијанието на локацијата врз животната средина.
Селафилд ги има најголемите залихи на плутониум на планетата и е голема депонија за нуклеарен отпад од програмата за оружје и децениското производство на атомска енергија. Изграден пред повеќе од 70 години, тој добиваше радиоактивен отпад и од други земји, вклучувајќи ги Италија и Шведска.
Пукнатини се појавија и во бетонот и асфалтниот материјал што го покрива огромното езеро со децениска нуклеарна тиња.
Размерите на проблемот беа откриени по едногодишната истрага на „Гардијан“ наречена „Нуклеарно истекување“, за проблемите, вклучително и сајбер хакирање, радиоактивна контаминација и токсичните работни места на огромното место за нуклеарен отпад.
Најопасната британска нуклеарна локација, Селафилд, беше хакирана од сајбер група која има блиски врски со Русија и Кина.
Истрагата покажа дека откривањето на овие податоци и потенцијалните ефекти биле внимателно прикриени од високи функционери кои управуваат со голем нуклеарен отпад.
Меѓу високо чувствителните документи складирани во Селафилд се прирачниците за катастрофи, плановите кои ги водат луѓето низ протоколите за нуклеарни итни случаи и што да прават во случај на странски напад врз ОК.
